Quepos is sinds een aantal weken mijn tweede thuis. En zoals hij elk thuis horen daar bepaalde routines bij. Al zou ik die inmiddels in het Spaans moeten kunnen beschrijven, schrijf ik nu toch maar in het Nederlands.

Rond 5 uur in de de ochtend wordt heel Costa Rica wakker van de zon die opkomt. De meeste mensen, honden en vogels maken rond 6 uur zoveel lawaai dat ik dan toch ook echt wakker ben. Vroeg in de ochtend is het 25 graden en dus kan ik nog een half uurtje in bed blijven liggen zonder er uit te drijven. Voor het ontbijt smeer in mij in met zonnebrand en om 7 uur zitten we aan het ontbijt. Met medestudenten Sabrina en Céline geniet ik van de gevarieerde kookkunsten van Mirjam en proberen we het eerste Spaans van de dag uit onze mond te krijgen.

We gaan iedere ochtend met de bus naar school, deze kost per rit 315 colones ongeacht de halte waar je uitstapt. Dit moet contant betaald worden. De buschauffeur waardeert het erg als je dit gepast klaar hebt in je hand bij het instappen. Genoeg kleingeld verzamelen is de uitdaging van de dag. In de bus zit ik tussen de toeristen die opweg zijn naar het nationale park en de costaricanen opweg naar hun werk. Meestal zijn we vroeg op school en maken daar nog wat huiswerk, schrijven op onze sociale media en drinken koffie of thee. Van 9 tot 1 hebben we Spaanse les, de eerste 1,5 uur zitten we alleen maar te kletsen in het Spaans en daarna komen de grammatica regeltjes pas. Deze week bestaat mijn klas uit 5 studenten, de weken ervoor uit 3. De afgelopen weken sinds week 2 heb ik dezelfde docente; Runnia. Ze praat Spaans met een hele mooie en duidelijke articulatie en ze spreekt ook losse woorden in Engels en Duits. Al moet ze wel altijd hard lachen om haar eigen uistpraak in die vreemde talen. Na klas ga ik lunchen bij een van de restaurants in de buurt van school, 'las angelas' is mijn favoriet. Het eten is er goedkoop en locaal. Meestal zijn we met een groepje van 5 a 6 studenten tijdens de lunch. Iedere week een andere groep. Op maandag is het altijd weer een verassing wie de nieuwe studenten zijn en hoe je klas er uit ziet. Net als vroeger, aan het begin van het schooljaar.

Na de lunch zijn er een aantal opties: naar het strand, op school blijven in de schaduw, naar de haven in Quepos of naar een bar met zwembad. Het zal jullie niet verbazen dat optie nummer 1 veruit favoriet is. Er is een zelfde plek op het strand waar ik meestal heen ga net als vele andere studenten. Dus alleen ben je nooit. Ik probeer nu 2x per week te surfen samen met Luis, een medestudent. We hebben een vaste surfschool en zijn inmiddels vriendjes met 2 van de instructeurs. Daarnaast gaat Sabrina 2x per week naar yoga of Sumba en ook dan sluit ik vaak aan. Het avondeten wordt tussen 6:30 en 7:00 pm opgediend door Mirjam en inmiddels vertellen we haar dan enthousiast in het Spaans over onze dag. Zij heeft vanaf het begin al hele verhalen in het spaans tegen ons gehouden, nu kan ik het merendeel volgen. Een goede oefening voor morgen want dan zal Runnia ons vragen wat we gedaan hebben na de les. Na het eten kan ik eindelijk al het zweet, de zonnebrand en het zout van mij afspoelen. Nog nooit eerder in mijn leven heb ik een koude douch zo kunnen waarderen. Daarna nog wat huiswerk en een Spaanse Netflix serie kijken en om 10uur slaap ik als een roos.